Hona eskola eredu inklusiboa azaltzen duen bideoa. Informazio osatuagoa eta zabalagoa nahi izanez gero, joan eskumako zutabean dagoen web loturara.
kaixo!! Gu Iker Esparza, Ander Ezeiza, Andoni Costa eta Ander Goikoetxea gara eta blog honetan, hezkuntza ereduak lantzen ari gara (summerhill, Konstruktibismoa...), berton hezkuntza eredu ezberdinak jorratzeaz aparte, Euskal Curriculuma eta honen inguruko eztabaida, bideo eta artikulu ezberdinetaz lagunduta gai mamitsu hau landu dugu ahalik eta objetibotasun handienaz.
2010/12/30
2010/12/29
2010/12/23
La lengua de las mariposas
2010/12/19
ESKOLA TRADIZIONALA vs ESKOLA MODERNOA
http://giputxik.blogspot.com/2010/10/1-galdera-eskola-tradizionala-ala.html
IRAKASKUNTZA EUSKARAZ IPAR EUSKAL HERRIAN
Gaur egungo euskara eta euskarazko eskola-irakaskuntza Ipar Euskal Herrian
Hizkuntzen ikaskuntza eta irakaskuntza dugu hizkuntza-politiken alor garrantzitsuenetariko bat, eta hain da garrantzitsua ezen soziolinguista batzuek hizkuntza-plangintzako berariazko alor bat gehitu diotela corpusaren eta estatusaren plangintzari: jabetze-plangintza (acquisition planning, Robert Cooper, 1989). Mundu osoan ikusi da irakaskuntza dela familian transmititzen ez diren hizkuntza gutxituak babesteko lehen tresna edo baliabide bakarra. Horixe da Ipar Euskal Herrian ere gertatzen dena.
Garatzen ari den irakaskuntza
Duela gutxi Euskararen Erakunde Publikoak azken lau urteotan alor horretan egin den lana aurkeztu du. Euskaraz irakasteko hogeita hamar ikasgela ireki dituzte lehen mailako ikastetxeetan (hogeita bost eskolaurrean eta bost lehen hezkuntzan). Irakaskuntza-eredu guztiak kontuan hartuz, euskara edo euskaraz irakasten den eskolen kopurua % 30,4tik % 39,4ra igo da. Lurralde-estaldura hobetu da beraz; baina zenbaki horiek ez dira adierazgarrienak, izan ere, eskola batzuetan euskara ikasle gutxi izan daitezke. Ikasgela bat eta eskola oso bat errealitate biziki desberdinak dira. Lehen hezkuntzan (hamaika urte arte), parekotasun-eredu elebidunean eta murgiltze-ereduan dauden haurren kopurua % 24,5etik (2004-2005) % 31ra (2008-2009) igo da. 1990eko hamarkadaren erdialdera, kopuru horrek ez zuen % 10 gainditzen.
Azpimarratu behar da Frantziako eskualdeetako hizkuntzen artean euskara dela ikasle kopuru handiena duena. Beraz, esan dezakegu euskararen eta euskarazko irakaskuntzaren garapena dela Ipar Euskal Herriko hizkuntza-politika publikoaren arrakastarik handiena.
Irakaskuntza horren mugak eta akatsak
Halere, irakaskuntza horrek baditu bere mugak eta akatsak. Ez ditugu denak hemen zehazki azalduko. Prentsaren eta iritzi publikoaren aurrean pozik agertu arren, Euskararen Erakunde Publikoak berak erakutsi du irakaskuntzaren egiazko egoeraz jabetzen dela. Horrela, 2008ko urtarrilean argitaratu zuen Euskararen eta euskarazko irakaskuntzaren egituraketa kualitatiboa izenburuko dokumentuan zenbait lan-ildo aurkeztu zituen.
Hezkuntza-programa ofizialetan ikasle elebidunen hizkuntza-gaitasunak ez dira oraindik osoki finkatu eta ez dituzte azterketa ofizialetan neurtzen (euskarazko probak gutxi dira eta arraz partzialak); irakasleen prestakuntza ez da oso zorrotza eta beren espezialitatearen eskakizunak ez dituzte kontuan hartzen; irakaskuntza eskaintza ahula dute kolegioetan (Derrigorrezko Bigarren Hezkuntza, 11 urtetik 16 urte arte) eta are ahulagoa lizeoetan (Batxilergoa arte); lanbide-ikastetxeetan eta ikastetxe teknikoetan kasik ez dago eskaintzarik; bigarren hezkuntzan, ordu-parekotasuneko eredu elebidunean, ordu kopuruak ez dira errespetatzen; unibertsitate-ikastegietan euskarak ez du lekurik, Baionako fakultateko Euskara Ikasketak sailean salbu; hizkuntza gutxitu denen kasuan bezala, murgiltze-eredua da eraginkorrena ikasle frankofono elebakarra elebidun orekatu bihurtu ahal izateko eta hori da gutxien garatu den eredua Ipar Euskal Herrian...
Eskola ikaskuntzaren ondotik, zergatik euskaldun izan? Zein izan daitezke irakaskuntza horren helburu aitortuak eta ezkutuak?
Galdera horiek erantzun luze eta argudiatuak mereziko lituzkete. Hemen argibide batzuk baino ez ditugu emango.
Euskararen Erakunde Publikoak 2006ko Hizkuntza politika proiektuan esaten du «bete beharreko helburua hiztun osoen kopurua emendatzea» eta «belaunaldi gazteenen aldeko apustua egitea» dela. Proiektuaren helburu hori ez da behar bezain zehatza, orokorregia da. Hizkuntza-politikako esperientziek, bereziki Irlandakoak, erakutsi digute eskola ez dela gai hizkuntza gutxitu baten erabilera bultzatzeko, ikasgelatik kanpo hizkuntza hori erabiltzeko arrazoirik ez badago. Hizkuntza ikaskuntza ezin da eraginkorra izan hizkuntzak xede-biztanleriarentzat gizarte-funtziorik ez badu.
Soziolinguista batzuen ustez, hizkuntza-politikak, politika denek bezala, helburu ezkutuak izan ditzake. Arduradun politikoek nahiago lukete garapen itxura agertu hizkuntza menderatuaren eta menderatzailearen arteko aldaketa lortu baino. Hizkuntza-plangintzek linguistikoak ez diren helburuak ere badituztela pentsatzen dute soziolinguista horiek. Orduan zerk motibatzen ditu arduradun politikoak? Galdera horrek euskararen irakaskuntzaz eta ezagutzaz haraindi eramaten gaitu. Erantzunak Ipar Euskal Herrian indarrean dauden gizarte harremanen analisia mereziko luke.
Datu, gogoeta eta galdera gehiegi ez metatzearren, esan daiteke Ipar Euskal Herrian garatzen ari den irakaskuntzak eragin baikorra duela gazteen euskararen ezagutzan. Hala eta guztiz ere, ezagutza erabilerarako sine qua non baldintza bada ere, agerikoa da ezagutzaren garapena ez dela erabilerarekin parekaturik joaten, ezta hizkuntzaren aldeko jarrera positiboarekin ere. Ipar Euskal Herrian euskara sustatzearen aurkako jarrerarik nabarmenena 16-24 urteko adin-multzoan gertatzen da (ikus IV. Inkesta Soziolinguistikoa 2006).
Ondorioz, Ipar Euskal Herrian euskararen ezagutza garatzeko irakaskuntza behar-beharrezkoa baldin bada ere, hizkuntza-politikak euskarak balio sozial handiagoa izatea lortu beharko du, euskarak funtzio sozial berriak eskuratu eta, aldi berean, dagoeneko dituenak berma ditzan: euskara irakasteko hizkuntza izatea horietako bat da.Jean-Baptiste Battittu CoyosHizkuntzalaria
http://www.gipuzkoaeuskara.net/albisteak/1247123618
KONDUKTISMOAREN DEFINIZIOA
Para el Conductismo, todo comportamiento y todo pensamiento es puro condicionamiento.
El representante más importante del Conductismo fue John B. Watson (1878-1958).
Watson estaba interesado por la conducta animal; le impresionaba el hecho de que al estudiar a los animales es posible no tener en cuenta a la conciencia y observar solamente lo que hacen. Se preguntaba si se podría hacer hacer lo mismo con los seres humanos.
La conducta es real, objetiva y práctica, en tanto que la conciencia no se puede observar; por lo tanto decidió suprimirla y ocuparse de la conducta.
A pesar de las objeciones que existían en Estados Unidos a la psicología tradicional, sus colegas consideraban su decisión muy radical y se opusieron a su teoría.
La razón del término “conductismo” se debe a que se trata de una teoría que se interesa únicamente en la conducta, no en la experiencia consciente.
Watson insistía en que la conducta humana debía estudiarse tan objetivamente como el comportamiento de las máquinas. La conciencia no era objetiva, por consiguiente, no era válida científicamente y no se la podía estudiar en forma científica.
Para Watson una conducta como el habla se explicaba como el movimiento de los músculos de la garganta, y el pensamiento era considerado para él una conversación en silencio consigo mismo. En cuanto al sentimiento y la emoción para Watson sólo eran los movimientos de los músculos del intestino.
Si bien estas definiciones parecen absurdas, no se puede ignorar la enorme importancia de esta postura para el desarrollo de la psicología como ciencia.
Antes de Watson se realizaron muchos estudios objetivos de la conducta, pero él se destacó como el hombre que convirtió este tipo de estudio en un movimiento y una filosofía nacional.
Para Watson la conducta era una cuestión de reflejos condicionados, es decir, de respuestas aprendidas mediante un condicionamiento.
Todo lo que hereda el hombre es un cuerpo con unos pocos reflejos y las diferencias en capacidad y en personalidad dependen del aprendizaje. En este sentido, Watson fue en varios aspectos un fuerte exponente de la importancia del medio ambiente en detrimento de los factores hereditarios. No había límites, prácticamente, para lo que podía llegar a ser el hombre, si se lo condicionaba adecuadamente.
Esta postura tuvo grandes implicancias para la crianza de los niños, la educación, la publicidad y la organización social.
Las ideas de Watson se ajustaban perfectamente bien a la creencia norteamericana, en la igualdad de oportunidades, en el énfasis sobre la practicidad del factor no emocional y en la fe en el progreso.
Pero no era sólo Watson el único en presentar una teoría objetivo porque en ese momento ya existían otras tendencias orientadas hacia la objetividad y la importancia del medio ambiente.
Watson se inspiró en la filosofía empirista de John Lock, en Inglaterra y la psicología fisiológica de Pavlov en Rusia. No obstante, imponer su teoría no fue fácil en su país y tuvo que enfrentar mucha oposición.
Según Watson podemos crear una multiplicidad de nuevas conexiones estímulo-respuesta mediante el proceso de condicionamiento. Si un nuevo estímulo actúa junto con el estímulo para la respuesta refleja, después de varios apareamientos similares el nuevo estímulo producirá, por sí solo, la respuesta.
Pavlov fue el primero en describir este proceso de condicionamiento que hace posible que cada respuesta del repertorio original de reflejos sea producida por una gran variedad de nuevos estímulos, además de los que la produjeron originariamente.
Según Watson, mediante la formación de una serie de reflejos simples es como se aprende a responder a situaciones nuevas.
Watson acepta la existencia de tres pautas innatas de reacción emocional: el miedo, la ira y el amor, que según él sólo se refieren a pautas de movimientos y no a sentimientos conscientes.
Todo lo que pensamos, sentimos, decimos o hacemos implica, en diversos grados, la actividad de todo el cuerpo y ésta es la base fundamental del conductismo.
El Conductismo de Watson, en su afán de encontrar un objeto medible en el hombre, se reduce a considerarlo como un aparato mecánico que responde frente a estímulos.
De esta manera se puede estudiar al hombre como a una máquina, modificar sus hábitos, cambiarlos por otros y hasta predecir su comportamiento ante un estímulo.
Como toda teoría, ésta también tiene sus grandes limitaciones, sin embargo fue el precursor de varias corrientes de pensamiento que fueron complementando y perfeccionando esta orientación.
http://psicologia.laguia2000.com/general/el-conductismo
2010/12/18
FORMAKUNTZA
2010/12/16
HEZKUNTZA MOTAK
Informala:
· Ez du hesitzeko intentziorik.
· Ez dago sistematizatuta.
· Bere eragina etengabea da, bizitza osoan zeharrekoa.
· Giza arlo desberdinetatik datorkigu.
· Autore batzuk ez dute hezkuntzatzat hartzen hau ez delako bere helburua.
· Bakarrik bizitzeaz hartzen den ezagutza da.
Formala:
· Bere intentzioa hesitzea da.
· Sistematizatuta dago.
· Eskola erakundeetan erakusten da.
· Mugatuta dago.
· Hasieratik amaierara urte zehatz batzuk dauzka.
· Gaur egun irakasleak titulua behar dute.
· Piramidala da.
Ez-formala:
· Hesitzeko intentzioa dauka.
· Eskola tradizionalaren kontra doa.
· Hezitzaileek ez dira derrigorrez profesionalak izan behar.
· Sistematizatuta dago.
· Denboran formala baino motzagoa da.
· Helburuak oso anitzak izan daitezke.
· Hezkuntza formalarekin lotuta dago.
· Metodoa aktiboa izan oi da.
· Ebaluazioa ez da izaten hain zorrotza, prozesuari ematen zaio garrantzi gehiago.
· Eskola erakundeetatik at dago.
· Ez da formala bezain piramidala.
· Finantziazioa publiko, pribatu zein mistoa izan daiteke.
· Gaur egun mota guztietako pertsonak joaten dira, baina hasieran bakarrik talde marjinatuak joan oi ziren(etorkinak, emakumeak...).
· Hezkuntza ez formalen moten sailkapena:
1. hezkuntza formalarekin lotura daukatenak: hizkuntzak, helduen alfabetizazioa...
2. lanarekin lotuta daudenak: lanbide hezkuntza, hobekuntza edo hobetze ikastaroak...
3. aisialdiarekin lotura dutenak: arte- tailerrak, kirola, ludotekak, gazte klubak...
FORMAKUNTZA
MUSIKA ETA HEZKUNTZA
Gogo eta gorputzaren
zilbor hesteak:
bi kate.
Bi kate,
biak ebaki beharrezkoak:
bat gorputzaren bizitzeko,
bestea gogoaren askatzeko.
Adizu, ama
badakizu
sortze berean
zuri gorputzez lotzen ninduen
zilbor-hestea
sendagileak nola eten zuen.
Lehenengo eten beharra izan zen:
bizitzaren
bizitzeko lehen legea.
Haurtzaroan
titia eman zenidan,
mutil-zaroan
eskoletara bidali
bizitzarako armak hartzearren.
Dena eskertzen dizut
duen balore guztian,
nik ahal dutan neurrian
nainan, gaztaroan
amatxo maite!
Ohar zaitezte
benetan maite nauzun ama
izan nahi baduzu
eta nik zu maitatzea,
ni naizena
nik izatea nahi dutana izatera
utzi behar nauzula,
hau baita bide bakarra
biok alkar sanoki maitatzeko,
biok alkar osoki eta betikoz
maitatzeko,
zuk zure nortasunaz,
nik nereaz,
zuk zure nortasunaz,
nik nereaz.
Ama!
Eten dezagun
lehen gorputzarena bezela
orain,
gogoaren zilbor-hestea.
Ama!
Gogoaren zilbor-hestea.
Nahi izanez gero, web orri honetan entzugai dago:
http://www.goear.com/listen/b058c4a/zilbor-hesteak-bi-kate-mikel-laboa
2010/12/15
Kondizionamendu klasikoa
Denok gogoratzen gara Skinnerek egin zuen esperimentua, arratoi bat kutxa batean jarri eta honegaz esperimentuak egin zituen. jarrera bat edo bezteak zelako eragina zeukan animaliarengan erakutsiz. Honek kondizionamendu klasikoa deitu zion. Hona hemen, Skinner egin zuen esperimentauren adibide bat
FORMAKUNTZA
Honatz sikologiako iturri eta pentsamendu ezberdinak, irakurri eta hausnartu:
KONDUKTISMOA
http://www.slideshare.net/AinhoaEtxebarriaAgundez/behaviorismoa-edo-konduktismoa
KONSTRUKTIBISMOA
http://eu.wikipedia.org/wiki/Konstruktibismo_%28pedagogia%29
IKASTE SIKOSOZIALA
http://en.calameo.com/read/000035541a711b8a30081
CHOMSKY-REN INNATISMOA
http://es.wikipedia.org/wiki/Noam_Chomsky
Eskola berria
Eskola Berria
Abendua 10, 2008 at 2:19 pm · Filed under Eskola Berria
Eskola Berriari buruz hona hemen kontutan hartu beharreko hainbat irizpide.
Lehendabizi historikoki izan duen bilakaera aztertzea komeni da: ESKOLA BERRIA Hezkuntza berrizteko eta eskolak zituen arazoak konpontzeko asmoz sortu zen mugimendua da. Eskola tradizionalaren aurrean eta honek garatzen zituen balore eta printzipioen aurrean garatzen den pentsamentuan, teoria pedagogikoetan eta metodoetan eraikiko da. Mugimendu berritzaile honek XIX. mendean izango du bere tokia baina ez du argirik ikusiko 1921. urtean, Calais-en, Liga International pour l’Éducation Nouvelle izeneko erakundeak ESKOLA BERRIAREN oinarriak eta orientazioak jaso zituenarte. Interesgarria oso da Liburu berdean gai honi ematen zaion trataera. Bertatik jasotzen dira hemen agertzen direnak, baina are ta interesgarriagoa da liburuak ematen duen azalpen sakona. ( Hezkuntzari Buruzko Teoriak eta Erakunde Garaikideak, 94tik 104. orrialdera)
Laburpen modura hona hemen Eskola Berrian ezartzen diren Teorien eta metodoen berri:
Eskola bizitzaren baitan kokatu behar da.
Eskolak kontutan izan behar ditu haurraren interesak.
Eskola aktiboa izan behar da.
Eskola egiazko bizi erkidegoa da.
Irakaslearen zereginari balio handiagoa eman behar zaio.
Eta noski, teoria hauen baitan lantzen diren hainbat teknika eto metodoloak ere agertu behar ditugu:
Indibidualizazioa
Gizarteratzea
Hezkuntzaren globalizazioa
Nork bere burua heztea
http://hezkuntza.wordpress.com/2008/12/10/eskola-berria-2/
2010/12/14
EZTABAIDAREN TXOKOAREN AURKEZPENA
Jakinarazi nahi dizugu martxan jarri dugula foro bat non zure iritzia eman dezakezu hezkuntza eredu ezberdinen inguruan. Proiektu honen helburua eztabaida sortzea da, pertsona bakoitzak bere argumentuak, arrazoiak eta kritikak aurkeztuz.
2010/11/24
Eskola etxean
Zer ikasten dugu? Lehenik eta behin, pertsonak izaten!
¿ Qué aprendemos?
Lo primero a ser personas, cosa que en los tiempos que corren es difícil encontrar alguna, por ello intentamos formarnos, para que de aquí a un futuro, podamos tropezarnos con pocas, varias o, quien sabe, muchas de ellas y hagan al menos, mover y agitar a las grandes masas.
Siguiendo la línea, aprendemos desde muy pequeña edad a tomar nuestras propias decisiones, a elegir lo que queremos o no queremos hacer, y así vamos elaborando nuestra capacidad de elección, y nos sirve para no tener dependencia, y ser personas más seguras de sí mismas.
Trabajamos valores como, el respeto, la solidaridad, la responsabilidad, la comunicación, la justicia, la igualdad, la tolerancia, la no-violencia, la amistad, la libertad y una lista bien larga que aunque en el mundo se tape aquí vivimos con ella y hacemos ver que son parte del Ser Humano.
Empezamos hacer uso de nuestra Libertad, partiendo de la base Responsabilidad. Esto supone compromiso y esfuerzo, seguridad y ganas de luchar y, como bien diría una compañera ¡ LA LIBERTAD NO SE REGALA, HAY QUE CONQUISTARLA!
Eskutitz osoa irakurri nahi izatekotan, sar zaitezte hurrengo helbidean:http://www.paideiaescuelalibre.org/Carta%20de%20Ana.htm
Irakasleari idatzitako eskutitza
Irakasle orok ikusi beharko lukeen bideoa, oso aberasgarria baita, ikasle-irakasle arteko harremanerako eta ikasketa prozesuan zalantzarik gabe ematen den ikasleen motibazioaren galera ez gertatzea saiatzeko.
Deseskolarizazioa
Ideia hau Ivan Illichek plazaratu eta garatu zuen, eta eskolaren izaeraren inguruko eztabaida sakon bat eragin zuen.
Bere ustez, eskola gizarte hierkizatuak bere horretan jarrai dezan, erraminta baino ez da, zeinetan ezagutza instituzio baten bitartez monopolizatua izaten den.
2010/11/23
Egungo eskolaren inguruan hausnartzen...
Bertan argi agertzen da, ikasleei irakasleek irakatsi nahi dietena ezer gutxi axola zaiela, motibazio oso baxua dutela (ikasi beharrekoa gutxi axola baitzaie) eta azkenean, azterketetarako ikasi eta gero den dena ahazten dutela.
Bideoak ederki erakusten digu, gaur egun nagusia den hezkuntza metodoak sustraiean duela arazorik handiena, eta aldaketa haundi baten beharra duela.
LA EDUCACION COMO PRACTICA DE LA LIBERTAD
Zer esan nahi du irakasteak, gizarte hegoamerikarrek XX.mendearen erdialdera bizi dituzten aldaketa bortitz eta mingarrien baitan?
Paulo Freireren erantzuna argia da, ``benetako heziketa, mundua eraldatzeko, pertsonaren praxisa, hausnarketa eta ekintzan oinarritua izan behar da´´.
Liburu honetan beraz, bere pedagogia eraldatzaile hori azaltzen digu. Ez dugu ahaztu behar, Freireren pedagogia, ``zapalduaren pedagogia´´ bezala ulertu behar dela, berak ez baitu transizio, adaptazio edota modernitatearen modeloetan sinisten, berak, modelo apurtzaile, aldakor eta eraldatzailea aldarrikatzen du.
Sasoi Makalak
Gaua sartzen ari da
eta gaur ere,
zalantza haziak ereiten ari naiz
zalantzondoak biltzeko.
Guztia dakigula uste dugu ta
kaleko loreak, bere latinezko izena
ikasi ezinik dabiltza.
"Zalantza" herrian, "Uste dut" jauna,
historian idatzi den zientzia libururik
zehaztena irakurri,
eta harritu (egin) da,
guztiz harritu da:
1997 orrialde txuri ditu eta,
beste guztiak
ezagutzen ez dugun hizkuntza
arrotz batetan idatzita daude.
Esan dudanaren arrazoia:
hezkuntza sistemaren erdoila,
bizitza zientzia bakarrik dela
irakasten duen eskola ustela.
Ez dakizue ezer!
Sentimendurik gabeko hezkuntza,
gure kulturaren zapalkuntza.
Hori dela eta egunero
zuen hitzak aditu eta gero
sistema gorroto dut.
LA EDUCACION EN PELIGRO
Politikoek egin zutena ulertu zuten?
Aldaketen egileek orain ikus ditzakegun emaitzak lortzea zuten helburu?
Eskola krisi sakon batean sartu dela iritzi dio Ingerrek, baina, ez da soilik Españako eskoletan ematen den fenomeno bat, izan ere, Suedia bezalako herrietan, non hezkuntza sistema herritarren harrotasun sintoma izan den, eskola krisi sakon batean sartu dela diosku.
Liburu honetan beraz, eskolaren krisiaren zergaitia azaltzen digu autoreak, baita, aurretik aipatu ditugun galderen erantzunak eman ere.
Eskola modernoa
Francisco Juan Ramón Ferrer Guardia ( Alella, 1859 – Barcelona, 1909), pedagogo eta irakasle autodidakta errepublikarra, anarquismotik hurbil dagoena, hezkuntza paradigma berri bat helarazten digu ``La Escuela Moderna´´ liburuan. Eredu honek jarraitzaile sutsuak izan zituen Espainian Guda Zibila amaitu zen arte eta baita mundu osoan ere 1960. urtera arte, bederen.
1909. urtean fusilatu egin zuten frogarik gabeko salaketa baten bidez, baina, berak azaldu zuenez, liburu hori azalpen memoria bat baino ez zen, Eskola Modernoaren nondik norakoak ezagutarazten zituena.
Hona hemen, mundu osotik zituen jarraitzaileetako batek liburuaren gainean egindako hausnarketa:
``La enseñanza racionalista y científica de la Escuela Moderna ha de abarcar, como se ve, el estudio de cuanto sea favorable a la libertad del individuo y a la armonía de la colectividad, mediante un régimen de paz, amor y bienestar para todos sin distinción de clases ni de sexo.
Anuncia la próxima existencia de aquellas generaciones de hombres libres que por sí mismos han de reorganizar la sociedad de modo que llene cumplida y perfectamente sus funciones, sin privilegios ni deficiencias, sin autoritarismos ni sumisiones. ´´
2010/11/22
SUMMERHILL ESKOLA
1921.urtean sortutako barnetegi-eskola dugu Summerhill, zenbaiten ustez, eskola honen eredua homeschooling-aren aurrekaria da.HIK HASI egitasmoaren webgunean aurkitutako artikulu hau interesgarria iruditu zaigu oso, ohiko pedagogia moldeetatik aldentzen den korronte bat azaltzen duelako eta esperientzia hau ezagutzeak, hezkuntzaren gaineko hausnarketa egitera bultzatu gaituelako. Planteamendu zeharo ezberdina ikusten dugu, bai haurrek eskolan betetzen duten paperean eta bai irakasle edo zentroko langileek betetzen duten funtzioan.
Pedagogia nahiz eskola berrien sorkuntzaren beharra argi dago, izan ereargi izan behar dugu, mundua aldatzen doan neurrian hezkuntza ere aldatu beharradagoela. Betiko eskolaren eredua zaharkitua geratu delakoan gaude, gizartearen aldaketa azkarretara, etengabeko teknologien aurrerapenetara eta abar moldatzeko ezinbestekoa ikusten dugulako bai pedagogien eguneratzea eta bai hezkuntza jasoko duen sujetuaren parte-hartze zuzena ere. Azken finean, bere etorkizuna da jokoan dagoena eta jakintza batzuk bereganatzeaz ez ezik, pertsona aske eta kritikoak garatzea beharrezkoa iruditzen zaigu, hori dela eta, eskola mota hau aztertzea eta ezagutzea egokia iruditu zaigu, beti ere bere alde positibo eta negatiboak azpimarratuz.Alexander Sutherland Neill, Summerhill eskolaren sortzailea, pedagogia antiautoritarioaren korrontearen eredu garbia dugu.Lehenik eta behin, esan beharra dago, kontzeptu honek gure interesa piztu duela, eta nolabait ideia honekin bat gatozela, haurrak ikasteko duen berezko gaitasuna era askean garatzea eta motibazioa ( egiten denarekin zoriontsu izateko ezin bestekoa) potentziatzea garrantzitsua iruditzen zaigulako, baina aldi berean beharrezkoa ikusten dugu ikastera araziko duen irakaslearen figurak indarra izatea.Esan beharra dago,gaur egungo eskola kontzeptutik aldentzen den eta praktikara gutxi eraman den arren, pedagogia modernoan oso aztertua izan den eredu honen gaineko gure kezka nagusiak, gizarteratzearekin eta batez ere, ikasgaiak era ezberdinean ematen direla eta, ondorengo ikasketa batzuetara jotzean, haur hauek izan ditzaketen zailtasunekin lotutakoak direla, nahiz eta itxura batean eman diren emaitzak onak izan. Bukatzeko, urreratze bat izan bada ere, gai honek gure jakinmina piztu duenez eta sakontzeak merezi duenez, hona hemen gaiari buruzko beste esteka batzuk:
-SUMMERHILL eskolaren webgune ofiziala-
SUMMERHILL-i buruzko aurkezpen interesgarri bat.
http://geurefuntzioa.blogspot.com/2010/10/summerhill-eskola-hezkuntza.html
Paideia, hezkuntza librearen eta eskola libertarioaren eredu
Pero la sociedad predominante pretende mantener ciertas estructuras y formas de poder que nosotros creemos injustos ya que no permiten el desarrollo igualitario de las personas, creando clases dominantes tanto política como económicamente. Este autoritarismo lo manifiesta la sociedad desde la educación para crear personas dependientes, autoritarias y competitivas que asumen las injusticias del sistema como algo natural a la humanidad, integrándonos en un sistema insolidario y que mantiene desigualdades, violencia, enfrentamientos y explotación. Buscamos una transformación global de la sociedad. Para ello debemos cambiar muchos de las valores de la sociedad actual, a través de la educación buscando Apoyo mutuo, solidaridad, libertad, igualdad ético colectiva, dignidad y responsabilidad, es decir la dicha y el bienestar del ser humano.
Toda la sociedad influye en la educación por ello no debemos quedarnos sola en la transformación de la escuela ya que la vida es la principal escuela. No tenemos que centrarnos solo una determinada edad la infantil para introducir estas ideas y comportamientos. aunque es la edad más importante para introducir valores cuando todavía la sociedad, la familia, el poder, y las medios de comunicación no han influido negativamente en nosotros. Sino que esta educación debe ser una formo de funcionamiento continua en nuestras vidas.
El anarquismo pretende crear una sociedad justa, solidaria y participativa y es por ello que sus ideas pedagógicas intentan ser acordes con estas máximas. La pedagogía libertaria hay que entenderla unida a todo un movimiento social. La educación esta para reproducir las relaciones sociales y culturales generadas por el sistema capitalista. Basándose en los principios de disciplina y autoridad, haciendo que las personas desde pequeñas se habitúen a pensar y actuar como le conviene al sistema establecido. Los principios, que en mayor o menor medida, sigue la educación libertaria son:
- Libertad del individuo. Libertad del individuo pero colectiva es decir teniendo en cuenta a los demás y desde la responsabilidad a vivir en grupo.
- En contra de la autoridad. Nadie manda a nadie todo se hace por compromisos asumidos y desde la decisión colectiva, abierta y sincera.
- Autonomía del individuo, en contra de las dependencias jerarquizadas y asumidas, cada individuo tiene derechos y obligaciones asumidas voluntariamente, responsabilidad colectiva y respeto. Las personas afrontan sus propios problemas, crean sus propias convicciones y razonamientos.
- El juego como acceso al saber. Desde el juego es más fácil desarrollar la solidaridad y el trabajo colectivo, la socialización y el ambiente positivo, alegre y sincero.
- Coeducación de sexos y social. La educación es igual y conjunta, sin discriminación de ningún tipo por razones de genero o económico sociales. Pero concretando aún más explicaremos algunas de las formas de funcionamiento concreto para lograr que estas ideas se vayan desarrollando día a día en algo estable y asumido por todas las personas.
Para crear personas libres y autogestionada es preciso que cada individuo decida, escoja y trate de aquello que le interesa sin necesidad de las órdenes de nadie, siendo consciente de sus propias limitaciones, que la persona elija qué, cómo, cuándo y dónde quiere trabajar los conceptos, actividades y actitudes necesarios para su educación.
El auto-didactismo es importante en este punto, permitiendo el acceso a la información que permita aprender por uno mismo aquello que se quiere aprender, fomentando además la cooperación didáctica pidiendo ayuda a otras personas.
Creando dinámicas de trabajo colectivo e igualitario, permitiendo el acceso a cuadernos de trabajo, libros, y otros materiales impresos o audiovisuales, que son elegidos por cada uno Además se cuenta con el apoyo de otros compañeros/as o de los educadores que son uno más solo que con más conocimientos y experiencias educativas , pero actuando como meros informadores y consejeros sin ningún poder sobre nadie Cada persona decide cuales son sus compromisos didácticos personales y de grupo que intentará cumplir en un determinado trimestre. Estos compromisos incluyen no solo elementos intelectuales sino también afectivos y de relación con los demás.
La Auto-evaluación con registros de observación y pruebas de madurez comprueba las actitudes internas y con el grupo, además de intereses, necesidades y relaciones tanto intelectuales como afectivas y sociales. Rompiendo con los exámenes como formas represivas y competitivas de saber como esta siendo el proceso educativo. Además se reparten entre todas las personas las treos cotidianas como limpiar, recoger, o administrar materiales y dinero del colectivo, manteniendo responsabilidades acordes con su capacidad y posibilidades de edad.
La Asamblea se convierte en el marco para tomar las decisiones de grupo sin autoritarismo buscando la mejor solución para los problemas, y donde se asumen compromisos y se auto-comprueba su cumplimiento, donde nos comunicamos sinceramente con las demás personas del colectivo y donde generamos muestra participación, nuestra relación con el resto, nuestra crítica nuestra auto evaluación.
Hablando con libertad de nuestras dudas, sentimientos y propuestos. La asamblea se convierte pues en el referente de toma de decisiones por lo que necesita un registro escrito de pareceres y decisiones, además de un sistema claro de toma decisiones colectivas, por consenso si puede ser y si no por votación.
Las asambleas pueden ser de grupos más pequeños para temas puntuales que afecten a un número menor de personas o generales en las que participa todo la colectividad.
La asamblea es la piedra angular de la educación libertaria ya que en ella surge la espontaneidad, la libertad y la comunicación libre entre las personas.
Sí bien estas son algunas Ideas para poner en práctica formas libertarias en la educación, el camino es largo y continuo, siendo muchos los problemas a los que tendremos que enfrentarnos si queremos crear prácticas pedagógicas libertarias. Cada asamblea, cada decisión, cada discusión, y cada intento son un paso más a valorar positivamente. Si no lo intentamos no lo conseguiremos."
Maria Montessori
«Yo estudio a mis niños, y ellos me muestran cómo debo enseñarles»
En los años 90, antes de la llegada del euro, Maria Montessori (1870-1952) figuró en las monedas italianas de 200 liras y en los billetes de 1000 liras, sustituyendo a Marco Polo. Da una idea de la trascendencia de este personaje en su país.
Maria Montessori rompió los moldes de la mujer de su época y también la imagen que se tenía de los niños, a los que en aquel entonces se veía pero rara vez se escuchaba. Además de ser la primera mujer que se graduó en medicina en la Universidad de Roma, en 1894, fundó el sistema de enseñanza que lleva su nombre, el Método Montessori, que está considerado como una educación para la vida. Influenciada por educadores como Froebel, Montessori creía que los niños podían aprender a hablar, escribir y leer de la misma forma que aprenden a gatear o caminar. Decía que los más pequeños tienen una "mente absorbente" y que era necesario que estuviesen libres para ser sus popios amos, tomar sus propias decisiones, y aprender por si mismos. Para ello, les proporcionaba un ambiente adecuado, estimulante, con materiales y actividades diseñadas para tal fin. Maria Montessori no estaba de acuerdo con las técnicas de enseñanza rígidas, con frecuencia crueles, que se usaban en Europa. Trataba con extremo respeto a sus alumnos. Su método se basaba en la capacidad del niño para aprender. No trataba de moldearle sino de darle libertad para adquirir conocimientos desde los primeros años de desarrollo.
«Yo estudio a mis niños, y ellos me muestran cómo debo enseñarles», decía. Montessori fue la primera que adaptó el mobiliario de clase al tamaño de los pequeños. Pensaba que el entorno era tan importante como la propia enseñanza, y por eso sus escuelas eran lugares en los que se respiraba paz, armonía y orden, y en los que los niños podían concentrarse en el aprendizaje. Asombró al mundo mostrando niños de cuatro o cinco años que aprendieron a leer y escribir de forma espontánea; que elegían trabajar a comer dulces; que adoraban el orden y el silencio; que podían estar concentrados en alguna actividad intelectual durante largo rato; que se mostraban cooperantes con sus compañeros, sin competitividad. En sus alumnos, la libertad no producía caos sino una disciplina colectiva. Las escuelas seguidoras del método Montessori se han multiplicado en todos los países. Aunque, lamentablemente, no se puede decir que todas ellas sean el vivo ejemplo de la fundadora. El experto en educación Herbert Kohl dijo al respecto en la revista Mothering:
«Hay muchas razones para enviar a un preescolar a una escuela Montessori. El currículum está bien elaborado y estimula a los niños a lo que podría llamarse un descubrimiento guiado. Puede proporcionar una base excelente para el aprendizaje complejo del futuro. Sin embargo, hay escuelas Montessori y escuelas Montessori. Algunas son rígidas y tristes mientras que otras, aunque utilicen los mismos sistemas y materiales, están llenas de vida y movimiento.
Estas últimas, con frecuencia van más allá del curriculum Montessori, hacia las artes, el teatro, la música y los deportes. Creo que este segundo tipo de escuelas Montessori es preferible porque estimula a los niños a desarrollar su imaginación y a aprender a través del juego creativo».
«Decidí darle a los niños una lección un poco humorística de cómo sonarse la nariz. Después de mostrarles distintas formas de utilizar el pañuelo, acabé indicándoles cómo se podía hacer de la manera menos inoportuna posible. Cogí el pañuelo de forma que ellos casi no pudieran verlo y me soné la nariz tan suavemente como pude. Los niños me miraban embelesados, pero no se reían. Yo me preguntaba por qué, pero no había terminado todavía mi explicación cuando empezaron todos a aplaudir como si fuese una ovación reprimida en un teatro. Cuando estaba a punto de irme, los niños empezaron a gritar: «¡Gracias, gracias por la lección!». —Maria Montessori
Visto en:
http://kindsein.com/es/5/50/171/?ST1=Full_text&ST_T1=Article&ST_PS1=5&ST_AS1=0&ST_LS1=0&ST_max=1
http://infantil-aprenderesfacil.blogspot.com/2009/09/maria-montessori.html
2010/11/19
«Los niños trilingües desarrollan más destrezas» Keith Kelly
HEZKUNTZA EREDU HIRUELEDUNA EUSKAL HERRIAN
2010-03-11
Hezkuntza eleaniztunaren alde gaude. Eleaniztasuna hezkuntzaren helburu izan behar da, gure ustez, eta atzerriko hizkuntza irakaskuntzan sartzearen aldekoak gara. Bat gatoz baita Hezkuntza sailburuak azaldutako helburu nagusiekin ere, hau da, «euskara sustatu, elebitasuna bermatu eta ingelesari eragitea»-rekin.
Helburu nagusi horiek betetze bidean, apurka, marko berri baterantz igarotzeko proposamena egin digu Gobernuak. Proposamena entzun eta irakurri ondoren, gure hausnarketa dakargu orri honetara. Eta esperientziaren oinarriak desegokiak direla esateko moduan gaude, honako hiru arrazoi hauengatik: okerreko abiapuntua du, helburuak ez dira zehatzak eta bitartekoak ere ez dira egokiak, ondoren azalduko zaizuenez:
1. Gobernuaren abiapuntua ez da zuzena: batetik, hezkuntzako euskalduntze-prozesua amaitutzat jotzen du; gure ustez, berriz, eskolak euskalduntzen jarraitu behar du. Hezkuntza-eredu guztiak berdin-berdin hartzen ditu abiapuntutzat, nahiz eta azkeneko hogeita hamar urteek erakutsi zeinek balio duen ondoen hizkuntza ofizial biak ikasteko, eta zeinek ez duen helburu horretarako balio. Bestetik, ez du gure hizkuntza-errealitatea kontuan hartzen, hau da, ez ditu aintzat hartu ez eskolaren euskalduntze-maila desberdinak ez eta egin diren esperientzia hirueledunak ere.
2. Esperientzian sartuko diren ikasle-taldeek lortu beharreko hizkuntza-mailak ez dira zehaztu. Markoa malgua izanik, ezinbestekoa da helburuak zehaztea. Helburuak lorgarriak izan behar dira, baina zehatzak, era berean, neurtu ahal izateko eta gero dagozkion egokitzapenak egin ahal izateko. Hizkuntza helburuak definitzea ez da obsesio bat; aitzitik, kontua oso sinplea da: hezkuntza sistema eraginkorra izango baldin bada, definitu egin behar da zer den «euskaraz eta gaztelaniaz komunikatzeko behar adinako gaitasuna». Definizio hori barik ezinezkoa da bitartekoak definitzea -ez behintzat, eraginkorki-, eta ezin dugu jakin zein irizpide edo helbururen arabera egingo den ebaluazioa, eta are gutxiago zeren arabera erabakiko den esperientzia ikastetxe guztietara zabaldu ala ez.
Helburuak zehazterakoan, bestalde, euskararako eta gaztelaniarako helburu berbera jartzea dagokio, biak baitira gure hizkuntza ofizialak. Ingeleserako, berriz, atzerriko hizkuntzari dagokion lorpen-maila jarri beharra dago.
3. Bitartekoak aztertu ondoren baiezta daiteke euskarari ez zaiola arreta berezirik egingo marko hirueledun honetan. Hizkuntza desberdinetan irakatsi beharreko gutxieneko kopurua ikasgaien %20a da hiru hizkuntzetarako. Helburuak zehaztu eta aurreikusi ez badira, zer dela eta derrigorrezko ordu-kopuru horiek? Zergatik eta zertarako derrigorrezko ordu kopuru bat eta berdina hizkuntza guztietarako?
Hizkuntza helburuak edo mailak zehaztu barik egon arren, helburu nagusia kontuan izanik -«elebitasuna bermatzea», Zelaaren hitzetan-, ondoko ondorioak atera daitezke:
Batetik, azkeneko hogeita hamar urteetako esperientziatik abiatu beharra dago, hiru urteko esperimentazio-aldi hau egiteko: argi dago, datuek erakusten dutenez, hizkuntza ofizial biak jakiteko ez dela nahikoa hizkuntza horietatik ahulen dagoenari orduen %20 eskaintzea. Hizkuntza ofizial biak jakitea eta ingeles-maila altuagoa izatea bilatzen duen marko esperimental batek ezin ditu hizkuntzok berdin tratatu, azkeneko hogeita hamar urteetako esperientziak dioskunez. Esperientziak diosku, era berean, A ereduak ez duela balio hizkuntza ofizial biak ikasteko. A ereduan ingelesa txertatzeak ez du ekarriko eredu horretako ikasleek hizkuntza ofizial biak jakitea derrigorrezko eskolaldia amaitzean, eta sailburuak hori badaki.
Bestetik, eztabaida hau ezin da hizkuntza bakoitzaren esposizio-orduak zenbat diren finkatzera mugatu. Dena den, argi dago euskararen irakaskuntzak arreta berezia beharko duela, azkeneko hogeita hamar urteok erakutsi digutenez eskola denbora gehiena euskaraz egin izan duten ikasleek lortzen dituztelako emaitzarik onenak. Esposizio-orduez gain, badira beste faktore batzuk hil edo bizikoak direnak hizkuntza-gaitasuna eskuratzerakoan, eta horietan ere eragin egin behar da, eta ez dugu horien aipamenik irakurri proposamenean. Ez dute irakasleen euskara-gaitasuna hobetzeko aurreikuspenik jaso, ez eta ikasleen ikasgelatik kanpoko giroan euskararen presentzia indartzekorik ere, eskolako barne bizitzan ez eta udalerriko gizarte bizitzan. Euskara, eta euskarazko bizitza, gazteentzat erakargarria eta ohikoa den neurrian hobetuko da hizkuntza-gaitasuna, eskolak berak bakarrik ikasgeletan bermatu ezin dezakeena.
Gobernuaren proposamenak, azkenez, sailburuaren beraren hitzetan, adostasun sozial eta politiko zabala eta ahalik eta handiena behar du, eta inoiz ez orain artekoa baino txikiagoa. Ezinbesteko baldintza da hori sakoneko aldaketak egiteko. Gu prest gaude adostasuna lantzeko eta ahalbidetzeko, hezkuntza eleaniztunaren alde, kalitatezko hezkuntzaren alde, ikasleen aukera-berdintasunaren alde, euskara eta gaztelaniaren bizikidetzaren alde, euskal gizarte pluralaren bizikidetzaren alde, euskara eta hezkuntza inportanteegiak baitira besterik egiteko.
Euskal Curriculum espezifikoa
2008-06-21
TBM-KRONO-URTEK:EUSKARA ETA LITERATURA
Sarrera: «Euskara gure kultur ondarearen oinarrizko sortzaile eta adierazletzat hartzen dugu eta, beraz, Euskal Curriculum espezifikoaren ardatz nagusia euskara dela esango genuke».
Gaitasun orokorrak: Hizkuntzen arloko B2 mailako helburuak ezarri ditu, bai hitz egiteko edo idazteko orduan eta baita testuak sortzeko orduan ere. Hau da: alde batetik, testuak «eraginkortasunez eta era kritikoan» ulertzea; bestetik, ahozko testuak, testu idatziak eta sortutakoak helburu pertsonaletarako, sozialetarako edo akademikoetarako erabiltzen jakitea.
Lanketa: Euskal literaturari dagokion atalean aintzat hartzen ditu, besteak beste, Euskal Herrian egindako erdarazko literatura eta bertsolaritza.
TBM-KRONO-URTEK:TEKNOLOGIA
Sarrera: «Teknologia pertsonen eta gizataldeen kulturen osagaietako bat da. Teknologiak, ondorioz, teknikak eta ezagutza zientifikoak integratzeaz gainera, balio kulturalak eta gizarte egitura edo antolakuntzak ere kontuan hartzen ditu».
Lanketa: Proposatutako gaien artean daude eraikin zaharren eta berrien arteko gaitasuna, egurrezko ontzigintza tradizionala, Euskal Herrian dauden energia sortzeko bide ezberdinak, etorkizunerako energia eredua, esku-lanbide tradizionalen ikerketa...
TBM-KRONO-URTEK:MUSIKA ETA DANTZA
Sarrera: «Gure asmoa da kantak -alderdi bokal eta instrumentalean- eta dantzak ikaskuntzaren funtsezko atalak izaten jarraitzea».
Gaitasun orokorrak: Atal honetako sei gaitasun orokorren barruan dago «dantzaren, ahotsaren eta musika tresnen bitartez komunikatzen ikastea, sormenezko pentsaera garatzeko eta komunikazio gaitasunak eskuratzeko».
Gaitasun espezifikoak: Besteak beste, Euskal Herriko herri kantak «era egokian» abestea (ehun kantako zerrenda proposatzen du), obra batzuk ezagutzea edo jotzea eta Euskal Herriko dantzak ezagutzea eta dantzatzea.
TBM-KRONO-URTEK:PLASTIKA ETA IKUS ADIERAZPENA
Antolaketa: Lau atal ditu: Euskal Herriko artearen adierazpen eta egile nagusiak, zinea Euskal Herrian, eskulangintza eta museoak eta erakusketak.
Gaitasun orokorrak: «Oinarrizko esku trebetasunak bereganatu beharko dituzte, teknika plastikoak erabiltzeko, eta buruan dituzten irudiak lan plastiko bihurtzeko behar den trebetasuna lortzeko».
Euskal Curriculumak atal bat eskaintzen dio, halaber, eskulangintzari.
TBM-KRONO-URTEK:GORPUTZ HEZKUNTZA
Sarrera: Jokoa eta jolasa dira Euskal Curriculumaren arlo honen ardatzak. «Euskal kirol aisia bitan banatuta agertzen zaigu, batetik, jokoaren irabazteko gozamena eta, bestetik, elkarrekin ondo pasatzeko jolasaren plazera. Bi ikuskera horiek, bi sozializazioaren bideak dira gure kulturaren eta gizartearen bi alboak, ikasleek biak bereganatu beharrezko dituztenak».
Gaitasun orokorrak: Besteak beste, «osasuna bere osotasunean ulertzea eta lantzea, eta osotasun horrek dituen ezaugarriak ezagutzea (fisiologikoak, biologikoak, bioenergetikoak, emozionalak, higienikoak, dietetikoak eta abarrekoak), bizitza orekatua izateko».
Gaitasun espezifikoak: Euskal jolasak eta jokoak dira gorputz hezkuntzako gaitasunak lantzeko ardatza. Horiek ezagutzeaz gain, beren gizarte eta kultur esanahiaz jabetzeko premia aipatzen du. Baita jolas eta joko horietako batzuekin zaletzea eta horietako batzuk ikastea ere.
TBM-KRONO-URTEK:GIZARTE ZIENTZIAK
Sarrera: Atal honek hainbat helburu ditu: ikasleek beren burua hobeto ulertzen laguntzea; taldeak (familia, eskola, bizilagunak, udalerria, nazioa...) hobeto ezagutzen laguntzea; eta euskal gizartearen bilakaera historikoa eta bere gizarte osagaiak aztertzea.
Gaitasunak: Landu beharreko gaien artean daude Euskal Herriko inguru fisikoa, mugimendu demografikoak, bertako gizateriaren sorrera, erlijioa, historiako gatazka soziopolitikoak eta kulturalak, legedi eta erakunde propioak, ekonomia eta XXI. mendeko Euskal Herria.
TBM-KRONO-URTEK:NATUR ETA OSASUN ZIENTZIAK
Sarrera: «Derrigorrezko irakaskuntzan ikasleei oinarrizko prestakuntza zientifikoa ematea du helburu arlo honek».
Aipagarria da alfabetatze zientifiko horretan lorpen praktikoei ematen zaien garrantzia: «Ikasleek eguneroko bizitzan erabili behar dituzte ezagutza zientifikoa eta ezagutza teknologikoa. Ikasleek zientzia egiten ikasi behar dute, arazoak konponduz eta ikerketa txikiak garatuz».
Gaitasunak: Atal honetan landuko lirateke zientzien oinarrizko kontzeptuak, Euskal Herriko elikadura, higiene eta osasun ohiturak, eta ingurumena eta garapen iraunkorra.
http://www.berria.info/albisteak/27799/euskal_curriculum_espezifikoa.htm
"Euskara" eta "Euskal Herria" kontzeptuek ikuspuntu ezberdinak behar dituzte.
ENTREVISTA: KONRADO MUGERTZA
28/12/2009
El Departamento de Educación de Isabel Celaá conoce las recomendaciones del Consejo Escolar de Euskadi (CEE) sobre las modificaciones de los decretos que revisan el currículum vasco que dejó EA. A la espera de la publicación de los textos definitivos a principios de año, el presidente del CEE, Konrado Mugertza, defiende la convivencia de las distintas sensibilidades en la escuela vasca.
"Hay amores que matan en la recuperación del euskera"
"Las dos formas de entender el país han convivido perfectamente"
Pregunta. Aceptaron el currículum del anterior consejero con matices y hacen lo propio con las modificaciones de Isabel Celaá. ¿Para qué sirve el CEE?
Respuesta. Es como un pequeño parlamento de la educación, por la diferencia de intereses y enfoques, es un órgano plural y participativo. En esa pluralidad es donde existe su legitimidad. No fiscalizamos las actuaciones del Gobierno, hacemos un análisis desde el punto de vista educativo. El decreto de currículo de Tontxu Campos salió adelante con nuestros refrendos, nuestros matices y nuestras críticas. Lo mismo ocurre ahora.
P. ¿Entonces no se puede hablar de un cambio de rumbo en el CEE?
R. Los cambios fuertes si gobiernan unos o gobiernan otros son nocivos. En el consejo no ocurre esto. A veces las normas mismas no entran en contradicción, al contrario de lo que puede percibir la sociedad, porque hay una política distinta o unas declaraciones de un tono o de otro. Los informes del consejo siguen una línea de sintonía. En la cuestión del euskera se puede pensar que es un volantazo, pero el sistema del gobierno sigue igual, también las tendencias, pero puede haber un menor énfasis en los mensajes. Pedimos que haya claridad en los mensajes, que quede claro que el euskera tiene que ser la lengua de mayor presencia para llegar al bilingüismo integrador.
P. El grueso del currículum se mantiene y la equiparación de los idiomas tampoco tendrá consecuencias prácticas.
R. Los decretos dicen que el euskera será la lengua vehicular principal. El consejo ha dicho que el mero hecho de mantener esa formulación o de quitarla no tiene efectos prácticos en el sistema educativo. Se percibe un menor énfasis en ese sentido pero existe el sistema de modelos y las familias tienen derecho a elegir. Otra cosa es que el euskera es hoy la lengua vehicular mayoritaria, los números lo demuestran. Esa opción la va impulsando la propia sociedad. Su apuesta sigue siendo eliminar el sistema de modelos.
P.
R. Sí, es hora de superarlo. En el ámbito educativo hay consenso, en el político, creemos que también. El sistema de modelos tiene un efecto perverso porque hoy en día segrega a los alumnos y no da los resultados adecuados. Un modelo único y flexible que contemple también la introducción del inglés es la respuesta. Pero para lograr que el euskera se recupere tenemos que ir despacio. En una carretera con obstáculos como nuestra sociedad, ir rápido nos puede llevar a la cuneta. Lo que a veces es un apoyo al euskera no tiene por qué traducirse en un avance del euskera. Hay amores que matan en esta materia. ¿Es el momento para impulsar un marco trilingüe?
P.
R. La introducción del inglés ya lleva sus años. Esta y otras lenguas tienen que tener su sitio, pero tenemos que conciliar su implantación con la recuperación del euskera, porque tenemos dos lenguas oficiales de las que hay que tener un conocimiento suficiente. Eso sabemos que no ocurre en el caso del euskera. ¿Su dictamen busca dar margen al término Euskal Herria?
P.
R. Venimos a decir que podemos hablar de Euskal Herria en plano histórico y social, además del cultural y lingüístico. Tenemos por lo menos dos formas distintas de entender el país que han convivido hasta ahora perfectamente. Emplear el término Euskal Herria en distintas áreas, como conocimiento del medio, ciencias sociales, etc. debería ser posible.
P. ¿Ese planteamiento no resta la claridad de la que habla?
R. Tenemos que mandar un mensaje nítido de que estamos hablando de dos planos diferentes. Por un lado, el ámbito jurídico administrativo, que es más coyuntural y responde más al momento histórico. Por otro, hay otra realidad que, vayan por donde vayan las cosas políticamente, ahí está. Otra cosa es que algunos en su lucha política opten por una posición o por otra, son opciones en las que no debe entrar la escuela. Necesitamos planteamientos de libertad y de apertura de miras en el debate de Euskal Herria, no cerremos la puerta a nadie, siempre con la verdad por delante.
P. Sobre flexibilizar las exenciones de la evaluación se muestran a favor...
R. Sí, estamos de acuerdo. No puede ser que una familia no vaya a continuar aquí y se le fuerce a aprender cuando dentro de un año se va a ir. No se puede caer en planteamientos tan maximalistas. Hay que personalizarlo para que no se den casos en los que surjan planteamientos ridículos que supongan obstaculizarles el camino. Eso sí, puntualizamos que una persona no debería estar exenta de la enseñanza, sí de la evaluación.
http://www.elpais.com/articulo/pais/vasco/debate/Euskal/Herria/necesita/apertura/miras/elpepiesppvs/20091228elpvas_7/Tes
Euskal Herriak Bere Eskola eta egungo Curriculuma
Celaáren Curriculuma gehiengoaren nahien aurkakoa da
Asteartea, 2010(e)ko Martxoa(r)en 30
Eusko Jaurlaritzak onartu duen EAErako Curriculum berria herri honen gehiengoen nahiaren aurkakoa da. Oraindik osorik esku artean ez dugunez ezin dugu irakurketa zehatzik egin, baina prentsaren bitartez jasotako hainbat pasarterekin argi ikusten da zein den egoera eta erasoaren tamaina.
Euskara
Euskara eta gaztelera maila berdinean jartzen ditu. Nahiz eta euskarak esfortzu handiagoak behar dituela onartu argi ikusten dugu euskara desagertzera kondenatunahi dutela. Ikusi besterik ez dago proposaturiko eredu hirueledun berria: euskarak, gehienez, oraingo B ereduan duen presentzia bera izan dezake. Euskara eta gaztelera maila berean jartzeak ez du esan nahi biak ezagutuko dituenik ikasleak eskola bukatzerakoan. Are eta gehiago, gertatuko dena justuki kontrakoa da: eremu ez euskaldunetan milaka izango dira euskara menperatuko ez duten ikasleak.
Gainera hainbat kasutan euskara "ez-ebaluagarri" izango dela diote, hau da, ikasgai bakarrera muga daitekeela aurreikusten dutela. Euskara ez-ebaluagarri egiteak argi uzten du bi hizkuntzak ez dituztela maila berean jartzen, gaztelera beti delako ebaluagarri.
Herri honen gehiengoak argi utzi du zein den bere hautua. Aukera ematen denean, eta Araba, Bizkaia eta Gipuzkoan aukera hori bada, D eredua da eredurik hautatuena. D eredua da, gaur egun, euskalduntzea lortzen duen bakarra. Eta ildo horretatik jarraitu beharrean euren nahi eta desiren arabera jotzen dute... gutxiengoaren nahiak eta desirak.
Euskal Herria
Euskal Herria terminoari balio kulturala baino ez diote ematen. Euskal Herria Pirinioen bi aldeetan baden herri bat dela onartu ostean folklorismoaren ikuspegitik heltzen diote. Oraindik ezin dugu testu osoa baloratu, baina argi uzten dute zein den euren ideala: gure herria badela ukatu eta honekin euren proiektu politikoa gauzatu.
Gainera Nafarroako Gobernuak sartutako errekurtsoari men egiten diote eta Curriculum berria "legaltasunaren barruan" dagoela esaten dute. Argi dago zein den legaltasun hori: Espainiako Konstituzioa.
Gatazkaren trataera
Euskal Herriak bizi duen gatazka politikoa eskoletan txertatu behar dela esaten dute. EHBEn beti defendatu izan dugu dauden gatazka ezberdinek lekua izan behar dutela hezkuntzan. Azken finean jendarte osoari gatazka horiek ulertu eta konpontzea baldin badagokio eskola leku ona da euren lanketa egiteko. Baina Celaák proposatzen duena ez da hori. Celaák proposatzen duena egi bakar eta absolutua dutela onartzea da. Eurena da proiektu apartidista eta beste guztiona ideologizatua omen.
ETAk erabilitako biolentzia "biolentzia ilegitimoa" dela esaten dute. Horrekin ondorioztatu dezakegu badirela "biolentzia legitimoak". Eta berez hala da. Izan ere "Educacion para la Ciudadanía" ikasgaian Espainiako Armadak egiten dituen misioak goresten ikasi behar baita.
Ez dugu esango euskal gatazka politikoak lekurik ez duenik. Baina ikasleei alderdi bakar bat erakustea, errealitatea desitxuratzeaz gain, pedagogikoki ideia txarra dela esan dezakegu.
Guzti hau dela eta Curriculum Dekretu honen aurka bildu eta mobilizatzeko deialdia luzatu nahi dugu. Ikastetxe ikastetxe egoerari buelta eman behar diogu eta Euskal Herriak behar duen Curriculuma eraiki. Guztion lana da.
http://www.euskaleskola.org/plazara-mainmenu-26/euskal-curriculuma-mainmenu-56